به گزارش بنیان به نقل از stem-cells-news، هر ساله، بیش از یک میلیون آمریکا ناچار به استفاده از لگن های مصنوعی یا پروتزهای زانویی می شوند. چنین ایمپلنت هایی در سال های اخیر طراحی شده اند اما در حدود 17 درصد بیمارانی که این جایگزین های مفصلی را دریافت می کنند، این ایمپلنت ها در نهایت ضعیف شده و باید مجددا جایگزین شوند و این می تواند مشکلات خطرناکی را برای بیماران پیر ایجاد کند. برای کاهش این مشکلات، تیمی از مهندسین شیمی در MIT پوشش جدیدی را برای این ایمپلنت ها طراحی کرده اند که می تواند به آن ها کمک کند که به نحو بهتری به این استخوان بچسبند و مانع از نارسایی و شکست زودهنگام این ایمپلنت ها شود.

این پوشش جدید شامل نوار بسیار نازکی است که از 100 نانومتر تا یک میکرون قطر دارند و از موادی تشکیل شده اند که می توانند به رشد سریع استخوانی کمک کند. یکی از این مواد هیدروکسی آپاتیت است که ترکیبی طبیعی در استخوان است که از کلسیم و فسفات تشکیل شد است و می تواند سلول های بنیادی مزانشیمی را از مغز استخوان جذب کرده و سطح مناسبی را برای تشکیل استخوان جدید فراهم می کند. سایر لایه های این نوار، فاکتورهای رشدی را آزاد می کنند که سلول های بنیادی مزانشیمی را برای تبدیل شدن به سلول های استخوانی (استئوبلاست) تحریک می کنند. زمانی که این استئوبلاست ها شکل می گیرند، شروع به ایجاد استخوان های جدیدی می کنند که فضای پیرامون ایمپلنت را احاطه می کنند و این امر به موفقیت هر چه بیشتر ایمپلنت کمک می کند.

پایان مطلب/